Vợ Cũ Quay Lại: Tổng Tài Biết Sai

Chương 432 :

    trước sau   
60432.Sau khi Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten rờwgtxi đwknki, An Đnuhwiềiomum bắntmyt đwknkphpru cảokesm thấbmtey buồavodn bựnornc, phảokesi đwknkếavodn tậtitan khi trờwgtxi gầphprn sáqxwong, côolrq mớhlxdi mơdljydljyhlxdng màhlxdng thiếavodp đwknki, khi thứdjjic dậtitay thìndvk đwknkãdljyhlxdvbnswgtxi giờwgtxqxwong rồavodi.

Nhớhlxd lạnuhwi chuyệfmhwn xảokesy ra tốnorni qua, An Đnuhwiềiomum vẫgxqsn cảokesm thấbmtey hơdljyi khôolrqng vui, côolrqvbnsơdljyn vai rồavodi bưvbnshlxdc ra khỏjtkii phòhpyxng ngủphpr.

Nhưvbnsng trong phòhpyxng kháqxwoch ngoàhlxdi An An đwknkang chơdljyi vớhlxdi mấbmtey vệfmhwvbnshlxd mấbmtey ngưvbnswgtxi giúyblxp việfmhwc đwknkang bậtitan rộhpyxn ra thìndvk khôolrqng thấbmtey bóbmteng dáqxwong Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten đwknkâyblxu cảokes.

“Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten đwknkâyblxu?” An Đnuhwiềiomum gãdljyi đwknkphpru hỏjtkii đwknkhpyxi trưvbnsbxyjng vệfmhwvbns.

“Cốnorn tổjiorng sáqxwong sớhlxdm đwknkãdljy đwknkưvbnstyrdc anh Trưvbnsơdljyng Hiểympln Hy đwknkưvbnsa đwknkếavodn côolrqng ty rồavodi.” Đnuhwhpyxi trưvbnsbxyjng vệfmhwvbns đwknkdjjing dậtitay lịndvkch sựnorn trảokes lờwgtxi An Đnuhwiềiomum.

“Đnuhwi côolrqng táqxwoc sao?” An Đnuhwiềiomum chéubnlp miệfmhwng, “Khôolrqng phảokesi nóbmtei làhlxd chiềiomuu nay mớhlxdi đwknki àhlxd?”


“Tôolrqi làhlxd cấbmtep dưvbnshlxdi thìndvk thưvbnswgtxng khôolrqng đwknkưvbnstyrdc hỏjtkii vềiomu nhữfgaong việfmhwc làhlxdm củphpra Cốnorn tổjiorng.” Đnuhwhpyxi trưvbnsbxyjng vệfmhwvbns lạnuhwi cung kíqcwgnh gậtitat đwknkphpru trảokes lờwgtxi An Đnuhwiềiomum.

“Mẹfsbk ơdljyi, cóbmte phảokesi mẹfsbk nhớhlxd chúyblx Cốnorn khôolrqng?” An An vừubnla chơdljyi xe đwknkua vừubnla hỏjtkii.

“An An, con ngoan ngoãdljyn chơdljyi đwknki, đwknkubnlng cóbmtebmtei gìndvk cảokes.” An Đnuhwiềiomum cóbmtedljyi xấbmteu hổjior, lạnuhwi cóbmtedljyi bựnornc dọnornc, An An khi khôolrqng tựnorn nhiêcijjn lạnuhwi hỏjtkii nhưvbns thếavod, đwknkúyblxng làhlxd giốnornng hệfmhwt thằmxkung cha Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten!

“Vâyblxng vâyblxng vâyblxng, mẹfsbk cứdjji âyblxm thầphprm nhớhlxd chúyblx Cốnornhlxd đwknkưvbnstyrdc rồavodi, An An khôolrqng nêcijjn nóbmtei ra!” An An cầphprm chiếavodc xe vừubnla nhìndvkn An Đnuhwiềiomum cưvbnswgtxi tủphprm tỉbmkdm, sau đwknkóbmte quay ngưvbnswgtxi chạnuhwy khỏjtkii phòhpyxng kháqxwoch.

“An An, con…” An Đnuhwiềiomum bịndvk An An nhìndvkn thấbmteu tâyblxm tưvbns, chỉbmkd biếavodt thởbxyjhlxdi, khôolrqng biếavodt nóbmtei gìndvk, dạnuhwo nàhlxdy cứdjji toàhlxdn gặcijjp chuyệfmhwn bựnornc mìndvknh, qua mộhpyxt khoảokesng thờwgtxi gian nữfgaoa chắntmyc sẽkqlr đwknkioqadljyn!

“Côolrq An, bâyblxy giờwgtxolrqi dọnornn cơdljym lêcijjn cho côolrq nhéubnl?” Mộhpyxt giúyblxp việfmhwc bưvbnshlxdc lêcijjn cung kíqcwgnh hỏjtkii.

Tuy bâyblxy giờwgtx khôolrqng phảokesi làhlxdqxwong sớhlxdm, cũyelbng chưvbnsa đwknkếavodn trưvbnsa, nhưvbnsng Cốnorn tổjiorng đwknkãdljy luôolrqn dặcijjn dòhpyx việfmhwc dùolrqng bữfgaoa củphpra côolrq An khôolrqng đwknkưvbnstyrdc phéubnlp lơdljyhlxd, thếavodcijjn mấbmtey ngưvbnswgtxi giúyblxp việfmhwc cũyelbng khôolrqng dáqxwom chểymplnh mảokesng.

“Ừntmy, dọnornn lêcijjn đwknki.” An Đnuhwiềiomum thẫgxqsn thờwgtx gậtitat đwknkphpru, côolrq vẫgxqsn còhpyxn đwknkang vìndvk chuyệfmhwn Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten mớhlxdi sáqxwong sớhlxdm đwknkãdljy bỏjtki đwknki màhlxd cảokesm thấbmtey nghi hoặcijjc: Khôolrqng lẽkqlrhlxdndvkolrqm qua mìndvknh đwknkuổjiori anh ấbmtey đwknki nêcijjn anh ấbmtey giậtitan sao?

Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten khôolrqng thểympl nhỏjtki mọnornn nhưvbns vậtitay đwknkưvbnstyrdc! An Đnuhwiềiomum bĩvbnsu môolrqi.

“Vậtitay cho hỏjtkii côolrq An muốnornn ăyblxn gìndvknuhw?” Ngưvbnswgtxi giúyblxp việfmhwc tậtitan tìndvknh hỏjtkii.

“Gìndvkyelbng đwknkưvbnstyrdc, tôolrqi khôolrqng muốnornn ăyblxn lắntmym.”

“Vâyblxng.” Ngưvbnswgtxi giúyblxp việfmhwc gậtitat đwknkphpru rồavodi quay ngưvbnswgtxi đwknki chuẩyacnn bịndvkdljym.

hpyxn An Đnuhwiềiomum thìndvk cháqxwon nảokesn nằmxkum dàhlxdi ra bàhlxdn, khôolrqng biếavodt nêcijjn làhlxdm gìndvk: Cáqxwoi têcijjn Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten nàhlxdy, dạnuhwo nàhlxdy tíqcwgnh tìndvknh càhlxdng lúyblxc càhlxdng khóbmte chịndvku rồavodi, mìndvknh chỉbmkd mớhlxdi quáqxwot vàhlxdi câyblxu thôolrqi màhlxd đwknkãdljy bỏjtki đwknkếavodn côolrqng ty nhưvbns vậtitay!


An Đnuhwiềiomum cứdjji thếavod lầphprm bầphprm trong bụddyong, sau khi ăyblxn cơdljym xong thìndvk quay vềiomu phòhpyxng ngủphpr.

“Ônuhwi…” An Đnuhwiềiomum nằmxkum trêcijjn giưvbnswgtxng, lăyblxn qua lăyblxn lạnuhwi, khiếavodn cho tóbmtec hấbmtet lêcijjn che phủphpr mặcijjt làhlxdm côolrq thấbmtey hơdljyi ngứdjjia.

An Đnuhwiềiomum liềiomun nhẹfsbk nhàhlxdng thổjiori phùolrqhlxdo mấbmtey sợtyrdi tóbmtec trêcijjn mặcijjt, sợtyrdi tóbmtec bay lêcijjn rồavodi lạnuhwi rơdljyi xuốnornng trởbxyj lạnuhwi chỗqcwgyelb: Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten ơdljyi làhlxd Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten, lẽkqlrhlxdo anh nhỏjtki mọnornn đwknkếavodn nhưvbns vậtitay? Tôolrqi cũyelbng đwknkâyblxu cóbmte ýzrlondvk, ai bảokeso tốnorni qua anh vôolrq vịndvk nhưvbns vậtitay?

An Đnuhwiềiomum mắntmyng chửouadi Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten xong thìndvk đwknkưvbnsa tay véubnln tóbmtec rồavodi quay đwknkphpru nhìndvkn đwknkiệfmhwn thoạnuhwi đwknkang đwknkympl trêcijjn bàhlxdn: Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten giậtitan cóbmte lẽkqlr khôolrqng phảokesi chỉbmkdndvkolrqm qua mìndvknh đwknkãdljy mắntmyng anh ấbmtey, cóbmte thểymplhlxd do trưvbnshlxdc nay mìndvknh luôolrqn cựnorn tuyệfmhwt, thếavodcijjn đwknkãdljy khiếavodn cho lòhpyxng anh ấbmtey nguộhpyxi lạnuhwnh.

Nếavodu thếavod thìndvk

An Đnuhwiềiomum nghĩvbns đwknkếavodn đwknkóbmte liềiomun đwknkưvbnsa tay cầphprm đwknkiệfmhwn thoạnuhwi lêcijjn: Nếavodu thếavod thìndvk hay làhlxdndvknh chủphpr đwknkhpyxng gọnorni đwknkiệfmhwn cho Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten, nóbmtei cho anh ấbmtey nghe hếavodt tấbmtet cảokes nhữfgaong suy nghĩvbns thậtitat trong lòhpyxng mìndvknh vậtitay.

ntmym, cứdjjihlxdm nhưvbns vậtitay đwknki!

An Đnuhwiềiomum tựnorn đwknkhpyxng viêcijjn bảokesn thâyblxn, sau đwknkóbmte bấbmtem sốnorn gọnorni Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten.

Trưvbnshlxdc đwknkâyblxy, chuôolrqng đwknkiệfmhwn thoạnuhwi chỉbmkd cầphprn reo mộhpyxt tiếavodng thôolrqi thìndvk Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten đwknkãdljy bắntmyt ngay rồavodi, nhưvbnsng lầphprn nàhlxdy đwknkiệfmhwn thoạnuhwi kêcijju mộhpyxt hồavodi lâyblxu màhlxd An Đnuhwiềiomum vẫgxqsn chưvbnsa nghe thấbmtey tíqcwgn hiệfmhwu trảokes lờwgtxi!

Đnuhwếavodn tậtitan khi An Đnuhwiềiomum đwknkndvknh cúyblxp máqxwoy thìndvk Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten mớhlxdi chịndvku nghe.

Đnuhwiệfmhwn thoạnuhwi vừubnla nốnorni, An Đnuhwiềiomum liềiomun nghe thấbmtey bêcijjn chỗqcwg Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten rấbmtet ồavodn àhlxdo, cóbmte đwknkphpr thứdjji tiếavodng nóbmtei củphpra đwknkàhlxdn ôolrqng phụddyo nữfgao, cóbmte vẻioqabxyj đwknkóbmte đwknkang rấbmtet bậtitan rộhpyxn.

Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten khôolrqng phảokesi đwknkang làhlxdm việfmhwc ởbxyjyblxn phòhpyxng sao? Sao xung quanh lạnuhwi ồavodn àhlxdo nhưvbns thếavod?

An Đnuhwiềiomum bắntmyt đwknkphpru nghi hoặcijjc: “A lôolrq, Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten, anh đwknkang ởbxyj đwknkâyblxu?”


“Anh? Anh đwknkang ởbxyjcijjn ngoàhlxdi!” Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten quay đwknkphpru nhìndvkn khung cảokesnh bậtitan rộhpyxn sau lưvbnsng mìndvknh, đwknkâyblxy làhlxd bấbmtet ngờwgtxhlxd anh chuẩyacnn bịndvk cho An Đnuhwiềiomum vàhlxdo tốnorni nay, hộhpyxi trưvbnswgtxng rộhpyxng lớhlxdn thếavodhlxdy, đwknkưvbnsơdljyng nhiêcijjn phảokesi cầphprn nhiềiomuu ngưvbnswgtxi bậtitan rộhpyxn rồavodi!

“Anh ởbxyjcijjn ngoàhlxdi làhlxdm gìndvk?” An Đnuhwiềiomum tuy rấbmtet khôolrqng thíqcwgch cáqxwoi kiểymplu truy hỏjtkii nàhlxdy, nhưvbnsng bâyblxy giờwgtxolrq khôolrqng thểymplndvkm đwknkưvbnstyrdc, Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten rốnornt cuộhpyxc làhlxdm sao vậtitay? Sao cứdjjihlxd lạnuhw thếavodhlxdo ấbmtey!

“Anh…” Giọnornng củphpra Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten cóbmtedljyi ngậtitap ngừubnlng, “Anh đwknkang bậtitan chúyblxt chuyệfmhwn.”

“Bậtitan chuyệfmhwn gìndvk?” An Đnuhwiềiomum càhlxdng nghe càhlxdng thấbmtey giậtitan, Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten cứdjjibmtep a ấbmtep úyblxng thếavodhlxdy, chắntmyc chắntmyn làhlxd đwknkang cóbmte việfmhwc gìndvk giấbmteu mìndvknh rồavodi.

“Chuyệfmhwn nàhlxdy…” Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten do dựnorn mộhpyxt lúyblxc, cuốnorni cùolrqng nóbmtei vớhlxdi An Đnuhwiềiomum, “Bâyblxy giờwgtx chưvbnsa phảokesi làhlxdyblxc nóbmtei cho em biếavodt!”

“Giờwgtx khôolrqng phảokesi lúyblxc nóbmtei cho tôolrqi biếavodt sao?” An Đnuhwiềiomum lúyblxc nàhlxdy giậtitan thậtitat sựnorn, “Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten, anh…”

“Đnuhwưvbnstyrdc rồavodi, An Đnuhwiềiomum, bâyblxy giờwgtx anh đwknkang bậtitan lắntmym, em ởbxyj biệfmhwt thựnorn phảokesi ngoan nhéubnl, chờwgtx sau khi anh xong việfmhwc sẽkqlr vềiomu vớhlxdi em ngay!” Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten nóbmtei xong liềiomun cúyblxp máqxwoy.

Rồavodi anh đwknkưvbnsa đwknkiệfmhwn thoạnuhwi cho Susan đwknkang đwknkdjjing bêcijjn cạnuhwnh, sau đwknkóbmte sảokesng khoáqxwoi nhìndvkn nhữfgaong ngưvbnswgtxi đwknkang bậtitan rộhpyxn trưvbnshlxdc mặcijjt mìndvknh: Tốnorni nay chắntmyc chắntmyn sẽkqlrhlxd mộhpyxt đwknkêcijjm khóbmte quêcijjn đwknknorni vớhlxdi An Đnuhwiềiomum!

cijjn nàhlxdy, An Đnuhwiềiomum bịndvk Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten cúyblxp máqxwoy ngang đwknkang giậtitan đwknkếavodn mứdjjic pháqxwot đwknkcijjn: Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten! Anh muốnornn làhlxdm gìndvk thìndvk thìndvkhlxdm đwknki! Nhưvbnsng lạnuhwi dáqxwom bảokeso tôolrqi phảokesi ngoan ngoãdljyn ởbxyj trong biệfmhwt thựnorn sao? Tôolrqi tuyệfmhwt đwknknorni sẽkqlr khôolrqng ngồavodi ởbxyj biệfmhwt thựnornhlxd chờwgtx anh đwknkâyblxu!

Nghĩvbns đwknkếavodn đwknkóbmte, An Đnuhwiềiomum liềiomun đwknkùolrqng đwknkùolrqng bưvbnshlxdc ra khỏjtkii phòhpyxng ngủphpr: Mìndvknh phảokesi trang đwknkiểymplm thậtitat đwknkfsbkp đwknkympl đwknki dựnorn tiệfmhwc do dìndvk Tầphprn tổjior chứdjjic! Nếavodu Cốnorn Thiêcijjn Tuấbmten hỏjtkii mìndvknh đwknkãdljy đwknki đwknkâyblxu, mìndvknh sẽkqlr bảokeso làhlxd đwknkãdljy đwknkếavodn nhàhlxdolrq Thanh Dưvbnsơdljyng!

An Đnuhwiềiomum sau khi quyếavodt đwknkndvknh thìndvk liềiomun bưvbnshlxdc vàhlxdo phòhpyxng đwknkympl đwknkavod: Dạnuhwo nàhlxdy do bịndvk thưvbnsơdljyng nêcijjn mìndvknh toàhlxdn mặcijjc mấbmtey bộhpyx đwknkavod rộhpyxng, bâyblxy giờwgtx vếavodt thưvbnsơdljyng đwknkãdljy đwknkioqa nhiềiomuu rồavodi, nhấbmtet đwknkndvknh phảokesi mặcijjc thậtitat đwknkfsbkp mớhlxdi đwknkưvbnstyrdc!

Rồavodi sau đwknkóbmte, An Đnuhwiềiomum ởbxyj lạnuhwi trong phòhpyxng đwknkympl đwknkavod rấbmtet lâyblxu, cho đwknkếavodn khi trờwgtxi gầphprn tốnorni, đwknkếavodn lúyblxc Tôolrq Thanh Dưvbnsơdljyng đwknkếavodn đwknkóbmten thìndvk An Đnuhwiềiomum mớhlxdi chuẩyacnn bịndvk xong.

olrq Thanh Dưvbnsơdljyng mặcijjc mộhpyxt bộhpyx đwknkavod vest màhlxdu bạnuhwc cóbmte hoa văyblxn chìndvkm, đwknkqcwg xe lạnuhwi ởbxyj gầphprn khu biệfmhwt thựnorn, do anh khôolrqng biếavodt An Đnuhwiềiomum ởbxyj chíqcwgnh xáqxwoc tạnuhwi chỗqcwghlxdo, vìndvk An Đnuhwiềiomum chưvbnsa bao giờwgtxbmtei vớhlxdi anh cảokes.

olrq Thanh Dưvbnsơdljyng chỉbmkdhpyxn cáqxwoch xuốnornng xe nhìndvkn xa xăyblxm, ngọnornn gióbmte đwknkphpru hạnuhwbmtem áqxwop thổjiori qua, anh rúyblxt đwknkiệfmhwn thoạnuhwi gọnorni cho An Đnuhwiềiomum.

An Đnuhwiềiomum lúyblxc nàhlxdy đwknkãdljy chuẩyacnn bịndvk xong, lậtitap tứdjjic nghe máqxwoy: “A lôolrq, Tôolrq tổjiorng, anh đwknkếavodn rồavodi đwknkbmtey àhlxd?”

“Ừntmy.” Tôolrq Thanh Dưvbnsơdljyng gậtitat đwknkphpru, “Tôolrqi đwknkang ởbxyj gầphprn chỗqcwgolrq, nhưvbnsng khôolrqng biếavodt chíqcwgnh xáqxwoc côolrqbxyj chỗqcwghlxdo.”

“Đnuhwưvbnstyrdc rồavodi, anh nóbmtei cho tôolrqi đwknkndvka chỉbmkd chỗqcwg anh đwknki, tôolrqi sẽkqlr ra gặcijjp anh.” An Đnuhwiềiomum gậtitat đwknkphpru.

Sau khi nghe Tôolrq Thanh Dưvbnsơdljyng nóbmtei vịndvk tríqcwg xong, An Đnuhwiềiomum cúyblxp máqxwoy, xáqxwoch túyblxi lêcijjn rồavodi cưvbnswgtxi tưvbnsơdljyi tắntmyn bưvbnshlxdc ra ngoàhlxdi.

Khi An Đnuhwiềiomum vừubnla bưvbnshlxdc đwknkếavodn cổjiorng thìndvk mấbmtey vệfmhwvbns đwknkdjjing trong vưvbnswgtxn vàhlxd cảokes nhữfgaong ngưvbnswgtxi giúyblxp việfmhwc trôolrqng thấbmtey côolrq đwknkiomuu lậtitap tứdjjic ngẩyacnn ngưvbnswgtxi.

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.