Ông Xã Cầm Thú Không Đáng Tin

Chương 186 : Ở Nhà Một Mình

    trước sau   

Phạonlrn Phạonlrn lấdermy mấdermy khốcgfii chocolate trong túqzbfi Phótywd Cảigzanh Hi ra, chạonlrm phảigzai áhpyunh mắimspt củnikla An Cửnoryu liềigzan ra dấdermu :” Mama, con khôifsang ănoryn, con chỉdceo xem mộzmpyt chúqzbft.”

norym nănorym qua, Phótywd Cảigzanh Hi đyuauãlaae tạonlro thàrirdnh thótywdi quen nhéihdht mấdermy khốcgfii kẹyuauo hoặzmpyc làrird chocolate trong túqzbfi, hơdynwn nữzpava mỗyxpei lầzgxxn đyuauigzau khôifsang giốcgfing nhau.

"Bâyzbsy giờmmjd nhìffyvn xong rồcrivi, đyuaudceo vềigza chỗyxpebdxs đyuaui." Tháhpyui đyuauzmpy An Cửnoryu hoàrirdn toàrirdn khôifsang lay chuyểdceon, đyuauwlgea nhỏpuwkrirdy, nếyuauu cótywd đyuaucriv ănoryn ngon ởmbxj trêifsan tay màrird khôifsang léihdhn lúqzbft ănoryn vụpbbnng thìffyvifsa đyuauãlaae chẳdceong phảigzai chúqzbf ýspcs đyuauếyuaun nótywd thếyuaurirdy.

Đanvuzmpyng táhpyuc chậqdtgm chạonlrp, Phạonlrn Phạonlrn lưyuknu luyếyuaun khôifsang rờmmjdi trảigza vềigza, sau đyuauótywd đyuauáhpyu đyuauáhpyu bắimspp châyzbsn, đyuauzgxxu chôifsan vàrirdo hõpuwkm vai  Phótywd Cảigzanh Hi , im lặzmpyng khôifsang lêifsan tiếyuaung, đyuaucriv ănoryn đyuauãlaaembxj trưyuknojisc mặzmpyt, nhưyuknng chỉdceotywd thểdceo nhìffyvn màrird khôifsang thểdceo ănoryn, thậqdtgt quáhpyu bi thưyuknơdynwng a~~~/(ㄒoㄒ)/~~

Phótywd Cảigzanh Hi lặzmpyng lẽzgxxtywdi nhỏpuwk mấdermy câyzbsu bêifsan tai Phạonlrn Phạonlrn, khuôifsan mặzmpyt nhưyukn đyuauưyukna đyuauáhpyum củnikla đyuauwlgea nhỏpuwk lậqdtgp tứwlgec trởmbxj thàrirdnh hưyukn khôifsang, con béihdh vui vẻnktxifsan lêifsan mặzmpyt anh mộzmpyt cáhpyui :” Thíprsuch nhấdermt anh Cảigzanh Hi~~~”

An Cửnoryu đyuauãlaae quáhpyu quen thuộzmpyc vớojisi cảigzanh tưyuknwnvwng nàrirdy, ngưyuknwnvwc  lạonlri khôifsang nótywdi thêifsam gìffyv, nhưyuknng phùnktxng uyểdceon đyuauwlgeng mộzmpyt bêifsan thấdermy vậqdtgy, nháhpyuy mắimspt xệmoiu mặzmpyt xuốcgfing, sắimspc mặzmpyt thậqdtgt khótywd coi, bàrirdprsut sâyzbsu mộzmpyt hơdynwi mớojisi cótywd thểdceo miễqdtgn cưyuknwcxvng khôifsai phụpbbnc lạonlri tháhpyui đyuauzmpy, khôifsang nótywdi hai lờmmjdi đyuaui vàrirdo phòebfyng, chốcgfic láhpyut sau kéihdho Phótywd Hoa Sêifsanh ra.


"An Cửnoryu a, đyuaudceo Sanh Sanh tiễqdtgn cáhpyuc con đyuaui!”

Phótywd Hoa Sêifsanh lảigzao đyuauigzao bịhsrp bắimspt  ra ngoàrirdi, thậqdtgt vấdermt vảigza mớojisi đyuauwlgeng vữzpavng thâyzbsn thểdceo, ngay sau đyuauótywd liềigzan bịhsrp Phùnktxng Uyểdceon bấdermm mộzmpyt cáhpyui, vìffyv vậqdtgy khôifsang ngừmxyfng  mởmbxj miệmoiung nótywdi: "Ha ha, khong cầzgxxn làrirdm phiềigzan cháhpyuu trai! Tôifsai đyuaui cho, tôifsai đyuaui cho!”

Nhìffyvn vẻnktx mặzmpyt khẩjvogn trưyuknơdynwng khôifsang dứwlget củnikla Phùnktxng Uyểdceon vàrird Phótywd Hoa Sêifsanh, Phótywd Cảigzanh Hi ôifsam Phạonlrn Phạonlrn, khoéihdh miệmoiung hơdynwi giậqdtgt giậqdtgt, sau đyuauótywd vẻnktx mặzmpyt lạonlrnh nhạonlrt nhìffyvn vềigza phíprsua An Cửnoryu.

An Cửnoryu hạonlrprsu mắimspt, vuốcgfit ve cáhpyui tráhpyun, tìffyvnh hìffyvnh nàrirdy làrirdm côifsa cựaqywc kìffyv mệmoiut mỏpuwki, phiềigzan muộzmpyn, mọprsui thứwlge nhưyukn nghẹyuaun ởmbxj cổcgfi họprsung.

Hiểdceou càrirdng nhiềigzau, trong lòebfyng càrirdng rõpuwkrirdng, loạonlri cảigzam giáhpyuc lạonlri càrirdng mãlaaenh liệmoiut.

Rốcgfit cuộzmpyc, ởmbxj trong mắimspt ngưyuknmmjdi nhàrird họprsu Phótywd, mìffyvnh vàrird đyuauwlgea béihdhrirdhpyui gìffyv?

"Phạonlrn Phạonlrn." An Cửnoryu vưyuknơdynwn tay vềigza phíprsua con gáhpyui.

Nhiềigzau ngàrirdy khôifsang thấdermy, đyuauwlgea nhỏpuwktywd vẻnktx khôifsang bỏpuwk đyuauưyuknwnvwc, do dựaqyw mộzmpyt lúqzbfc lâyzbsu, mớojisi nghiêifsang ngưyuknmmjdi hưyuknojisng vềigza phíprsua vòebfyng ôifsam củnikla mẹyuau.

Trong nháhpyuy mắimspt, sắimspc mặzmpyt phùnktxng uyểdceon nhưyukn trờmmjdi sáhpyung sau cơdynwn mưyukna, Phótywd Hoa Sêifsanh thởmbxj phàrirdo nhẹyuau nhõpuwkm mộzmpyt cáhpyui, đyuauang chuẩjvogn bịhsrp tiếyuaup ngưyuknmmjdi thìffyv đyuauzmpyt nhiêifsan An Cửnoryu nótywdi mộzmpyt câyzbsu :” Mọprsui ngưyuknmmjdi bậqdtgn rộzmpyn nhưyukn vậqdtgy, khôifsang cầzgxxn tiễqdtgn, cũbdxsng chẳdceong xa làrird bao, Phạonlrn Phạonlrn, Đanvurirdn Đanvurirdn, chàrirdo mọprsui ngưyuknmmjdi đyuaui!”

Vẻnktx mặzmpyt tựaqyw nhiêifsan, nhu hoàrird, giọprsung nótywdi kháhpyuch khíprsu, khôifsang cótywdprsunh côifsang kíprsuch màrird lạonlri tràrirdn ngậqdtgp sựaqyw kiêifsan đyuauhsrpnh, cảigzam nhậqdtgn đyuauưyuknwnvwc sựaqyw xa cáhpyuch vàrirdrirdi xíprsuch củnikla côifsa, trong thờmmjdi gian ngắimspn, ba ngưyuknmmjdi cũbdxsng khôifsang giằqsahng co nữzpava, yêifsan lặzmpyng nhìffyvn An Cửnoryu bưyuknojisc đyuaui, mộzmpyt tay ôifsam Phạonlrn Phạonlrn, mộzmpyt tay dắimspt Đanvurirdn Đanvurirdn, dầzgxxn dầzgxxn di xa.   DI$enDan Lêifsa Qu*yDo*n

Phótywd Hoa Sêifsanh ngưyuknwnvwng ngùnktxng sờmmjd lỗyxpebdxsi mộzmpyt cáhpyui, tiếyuaun tớojisi bêifsan tai Phùnktxng Uyểdceon , nhỏpuwk giọprsung nótywdi: "Đanvuãlaae bảigzao mẹyuau đyuaumxyfng nhưyukn vậqdtgy, trưyuknojisc mặzmpyt An Cửnoryu màrird mẹyuau phòebfyng Cảigzanh Hi nhưyukn phòebfyng sótywdi, thìffyv coi côifsadermy làrirdhpyui gìffyv chứwlge?”

"Mẹyuau. . . . . ." Phùnktxng Uyểdceon mấdermt ngôifsan ngữzpav, nhìffyvn Phótywd Cảigzanh Hi đyuauang phấdermt tay cùnktxng bọprsun trẻnktx, giọprsung cănorym giậqdtgn :” Khôifsang phảigzai mẹyuau chỉdceo đyuauang bịhsrp buộzmpyc phảigzai làrirdm thếyuau thôifsai sao! Chẳdceong lẽzgxxhpyui gìffyvbdxsng khôifsang làrirdm?”

Mặzmpyc dùnktx sớojism cótywd chuẩjvogn bịhsrp , nhưyuknng khi tậqdtgn mắimspt chứwlgeng kiếyuaun Phótywd Cảigzanh Hi vàrird bọprsun nhỏpuwk thâyzbsn thiếyuaut nhưyukn vậqdtgy, bàrird vẫlaaen vôifsanktxng kinh hãlaaei!


"Mẹyuau quêifsan anh Hai đyuauãlaaetywdi gìffyv sao?” Phótywd Hoa Sêifsanh thởmbxjrirdi

--- -------

Rốcgfit cuộzmpyc cũbdxsng trởmbxj lạonlri nhàrird trọprsu, An Cửnoryu thiếyuauu chúqzbft nữzpava mệmoiut lảigza.

Khôifsang yêifsan tâyzbsm cầzgxxm nhiệmoiut kếyuau ra đyuauo nhiệmoiut đyuauzmpy cho Đanvurirdn Đanvurirdn, xáhpyuc đyuauhsrpnh con đyuauãlaae hạonlr sốcgfit mớojisi quay ra dặzmpyn Phạonlrn Phạonlrn khôifsang đyuauưyuknwnvwc ănoryn đyuaucriv ănoryn vặzmpyt lung tung, làrirdm xong tấdermt cảigza, chẳdceong thèniklm cởmbxji quầzgxxn áhpyuo giầzgxxy déihdhp, côifsa nhàrirdo lêifsan trêifsan giưyuknmmjdng .

Đanvurirdn Đanvurirdn nằqsahm ởmbxjihdhp giưyuknmmjdng, giốcgfing môifsa giốcgfing dạonlrng dịhsrpch chănoryn cho mẹyuau :” Mama, mẹyuau cứwlgeifsan tâyzbsm nghỉdceo ngơdynwi đyuaui! Con sẽzgxx dẫlaaen Phạonlrn Phạonlrn đyuaui chuẩjvogn bịhsrprirdi tậqdtgp.”  

Phạonlrn Phạonlrn cũbdxsng họprsuc theo, cởmbxji giầzgxxy giúqzbfp An Cửnoryu :” Mama~~~Phạonlrn Phạonlrn cũbdxsng sẽzgxx nghe lờmmjdi ~"

"Ngoan. . . . . ." sựaqywnoryn sótywdc củnikla cáhpyuc bảigzao bốcgfii làrirdm An Cửnoryu an tâyzbsm vôifsanktxng, míprsu mắimspt ngàrirdy càrirdng nặzmpyng, xung quanh nhưyukn thuỷeijn triềigzau rúqzbft nưyuknojisc, An Cửnoryu nhanh chótywdng đyuaui vàrirdo giấdermc ngủniklyzbsu.

rirdn đyuauêifsam buôifsang xuốcgfing.

Phạonlrn Phạonlrn nằqsahmtrêifsan thảigzam lănoryng hai vòebfyng :” Anh ơdynwi, em đyuauótywdi rồcrivi, sao mẹyuauebfyn chưyukna tỉdceonh ?”

Đanvurirdn Đanvurirdn  nghĩmxyf mộzmpyt chúqzbft, "Nhấdermt đyuauhsrpnh làrird mama mệmoiut lắimspm rồcrivi, đyuaumxyfng đyuauáhpyunh thứwlgec mẹyuau! em ănoryn đyuaucriv ănoryn vặzmpyt đyuaui!”

"Vạonlrn tuếyuau!" Khótywd khănoryn lắimspm mớojisi nhậqdtgn đyuauưyuknwnvwc sựaqyw khai âyzbsn củnikla Đanvurirdn Đanvurirdn, Phạonlrn Phạonlrn lậqdtgp tứwlgec rờmmjdi khỏpuwki bótywdng ma đyuauau khổcgfiffyv đyuauótywdi bụpbbnng.

Hai giờmmjd sau, Phạonlrn Phạonlrn cắimspn khoai tâyzbsy chiêifsan, sờmmjd bụpbbnng mộzmpyt cáhpyui, lạonlri lănoryn hai vòebfyng :” Anh ơdynwi, em lạonlri đyuauótywdi rồcrivi. . .. . . “

Đanvucriv ănoryn vặzmpyt dùnktx sao cũbdxsng khôifsang thểdceorirdm no bụpbbnng, khôifsang ănoryn mộzmpyt bữzpava cơdynwm, Phạonlrn Phạonlrn vẫlaaen luôifsan cảigzam thấdermy thiếyuauu thiếyuauu cáhpyui gìffyv.


DI$enDan Lêifsa Qu*yDo*n

Đanvurirdn Đanvurirdn ănoryn mộzmpyt phầzgxxn  báhpyunh mìffyv nhỏpuwk đyuauigzau cảigzam thấdermy tốcgfit rồcrivi, cậqdtgu thậqdtgt khôifsang thểdceo hiểdceou cơdynwn đyuauótywdi củnikla Phạonlrn Phạonlrn làrird từmxyf đyuauâyzbsu màrirdtywd, im lặzmpyng khôifsang biếyuaut làrirdm thếyuaurirdo :” Vậqdtgy anh nấdermu cơdynwm cho em nhéihdh! Nhưyuknng màrird anh chỉdceo biếyuaut nấdermu cơdynwm trắimspng, em cótywd ănoryn khôifsang?”

Phạonlrn Phạonlrn lậqdtgp tứwlgec giơdynw tay: "Cótywd!"

ffyv vậqdtgy, Đanvurirdn Đanvurirdn họprsuc theo phưyuknơdynwng pháhpyup nấdermu đyuauãlaae đyuauprsuc đyuauưyuknwnvwc từmxyf mộzmpyt quyểdceon sáhpyuch, xáhpyuch bănoryng ghếyuau, bắimspt đyuauzgxxu từmxyfng bưyuknojisc, lấdermy gạonlro nấdermu cơdynwm.

"Anh ơdynwi, sao anh chỉdceo cho cótywd mộzmpyt chúqzbft gạonlro nhưyukn thếyuau? Khôifsang đyuaunikl chưyukna đyuaunikl!" Phạonlrn Phạonlrn bấdermt mãlaaen.

Đanvurirdn Đanvurirdn khôifsang thểdceorirdm gìffyv kháhpyuc hơdynwn làrird lạonlri tănoryng thêifsam mộzmpyt chúqzbft, Phạonlrn Phạonlrn vẫlaaen kêifsau khôifsang đyuaunikl, Đanvurirdn Đanvurirdn khôifsang thểdceorirdm gìffyv kháhpyuc hơdynwn làrird lạonlri tănoryng thêifsam nhiềigzau lầzgxxn.

rirdi chụpbbnc phúqzbft sau, nồcrivi cơdynwm đyuauiệmoiun tựaqyw đyuauzmpyng nhảigzay lêifsan, cảigza mộzmpyt nồcrivi cơdynwm to, đyuauếyuaun cáhpyui nắimspp cũbdxsng bịhsrp đyuaujvogy ra.

Nhìffyvn nồcrivi cơdynwm đyuauzgxxy ặzmpyc, miệmoiung Phạonlrn Phạonlrn háhpyu thàrirdnh hìffyvnh chữzpav “O”

Đanvurirdn Đanvurirdn mặzmpyt khôifsang chúqzbft thay đyuaucgfii nótywdi: "Anh đyuauãlaaetywdi rồcrivi , gạonlro nấdermu thàrirdnh cơdynwm, thểdceoprsuch sẽzgxxnoryng lêifsan gấdermp mấdermy lầzgxxn.”

Khôifsang cótywd thứwlgec ănoryn, cuốcgfii cùnktxng, Phạonlrn Phạonlrn phảigzai dùnktxng đyuauưyuknmmjdng trắimspng trộzmpyn cơdynwm, ănoryn hếyuaut mộzmpyt báhpyut.

Đanvurirdn Đanvurirdn đyuauwlgeng mộzmpyt bêifsan xem, tìffyvnh nguyệmoiun đyuauótywdi bụpbbnng cũbdxsng khôifsang chịhsrpu ănoryn thứwlgec ănoryn khôifsang làrirdnh mạonlrnh, làrirdm thếyuaurirdy màrirdtywdbdxsng cótywd thểdceo ănoryn đyuauưyuknwnvwc, thậqdtgt làrird đyuaunikl rồcrivi.

Hai đyuauwlgea béihdh khôifsang  đyuauáhpyunh thứwlgec mẹyuau, tựaqywffyvnh tìffyvm đyuaucriv ănoryn rồcrivi ngoan ngoãlaaen đyuaui ngủnikl .

hpyung ngàrirdy hôifsam sau, An Cửnoryu vẫlaaen khôifsang tỉdceonh.


Phạonlrn Phạonlrn làrird bịhsrp đyuauótywdi tỉdceonh, âyzbsu đyuauzgxxu tiêifsan chíprsunh làrird :” Anh ơdynwi, em đyuauótywdi. . .. . 


Đanvurirdn Đanvurirdn dụpbbni mắimspt, bởmbxji vìffyv bịhsrp bệmoiunh, thâyzbsn thểdceo nhưyukn nhũbdxsn ra, đyuauzgxxu còebfyn cótywd chúqzbft choáhpyung váhpyung, "Mama còebfyn chưyukna tỉdceonh sao? Ăksrpn chúqzbft báhpyunh mìffyv rồcrivi uốcgfing chúqzbft sữzpava tưyuknơdynwi làrird đyuauưyuknwnvwc rồcrivi.”

Phạonlrn Phạonlrn uấdermt ứwlgec vôifsanktxng, "Muốcgfin ănoryn thịhsrpt."

"Sáhpyung sớojism ănoryn  thịhsrpt cáhpyui gìffyv, ănoryn íprsut mộzmpyt chúqzbft coi nhưyukn giảigzam câyzbsn."

"Em còebfyn làrird đyuauwlgea béihdh, khôifsang thểdceo giảigzam câyzbsn."

"Vậqdtgy coi nhưyukn dọprsun dẹyuaup dạonlrrirdy."

". . . . . ."

. . . . . .

. . . . . .

Đanvuếyuaun trưyukna, cuốcgfii cùnktxng Đanvurirdn Đanvurirdn cũbdxsng khôifsang néihdhn đyuauưyuknwnvwc lo lắimspng, cũbdxsng khôifsang phảigzai làrird cậqdtgu bịhsrp đyuauótywdi, chỉdceorird An Cửnoryu trởmbxj vềigza từmxyf chiềigzau hôifsam qua đyuauếyuaun giờmmjd liềigzan ngủnikl, liêifsan tụpbbnc gầzgxxn hai mưyuknơdynwi tiếyuaung, đyuauiềigzau nàrirdy hiểdceon nhiêifsan khôifsang hợwnvwp vớojisi lẽzgxx thưyuknmmjdng.

Hai đyuauwlgea nhỏpuwkrirdo phòebfyng An Cửnoryu thửnory đyuauáhpyunh thứwlgec côifsa, nhưyuknng mặzmpyc kệmoiu gọprsui ra sao cũbdxsng khôifsang thấdermy mẹyuautywd chúqzbft đyuauzmpyng tĩmxyfnh nàrirdo.

"Mama, mama, tỉdceonh lạonlri ddi~~~” Phạonlrn Phạonlrn sắimspp khótywdc :” Anh ơdynwi, mama làrirdm sao vạonlry?”

"Cótywd lẽzgxxrird ngủnikl quáhpyuyzbsu.” Đanvurirdn Đanvurirdn míprsum môifsai thậqdtgt chặzmpyt, tay nhỏpuwk siếyuaut lạonlri :” Cótywd khi nàrirdo mama cũbdxsng sẽzgxx giốcgfing baba, ngãlaae bệmoiunh khôifsang?” Phạonlrn Phạonlrn đyuaupuwk mắimspt hỏpuwki.


qzbfc nàrirdy Đanvurirdn Đanvurirdn cũbdxsng khôifsang biếyuaut trảigza lờmmjdi thếyuaurirdo , "Đanvumxyfng nótywdng vộzmpyi, đyuaudceo anh nghĩmxyf xem nêifsan làrirdm  sao.”

Phạonlrn Phạonlrn khụpbbnt khịhsrpt cáhpyui mũbdxsi, đyuauzmpyt nhiêifsan nghĩmxyf đyuauếyuaun cáhpyui gìffyv,lấdermy mộzmpyt tờmmjd giấdermy trong ngựaqywc ra, nhưyukn mộzmpyt làrirdn khótywdi chạonlry đyuauếyuaun phòebfyng kháhpyuch.

Trêifsan tờmmjd giấdermy làrird mộzmpyt dãlaaey sốcgfi đyuauiệmoiun thoạonlri, Phạonlrn Phạonlrn bởmbxji vìffyv quáhpyu gấdermp mầzgxxdermn sai liêifsan tụpbbnc, đyuauếyuaun lầzgxxn thứwlge ba mớojisi đyuauúqzbfng, hỏpuwki :” Ba ba. . . .. . Làrird baba sao?”

Đanvuzgxxu bêifsan kia, Tềigza Tầzgxxn trơdynw mắimspt nhìffyvn ôifsang chủniklffyvnh nằqsahm trêifsan giưyuknmmjdng bệmoiunh biếyuaun thâyzbsn từmxyf giótywd dữzpav cuồcrivng nộzmpy thàrirdnh Hawai máhpyut mẻnktx.

"Ừmoium, ba đyuauâyzbsy, Phạonlrn Phạonlrn sao?”

"Con làrird Phạonlrn Phạonlrn!"

"Xảigzay ra chuyệmoiun gìffyv?" Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng trựaqywc giáhpyuc khôifsang đyuauúqzbfng, lậqdtgp tứwlgec cau màrirdy.

Phạonlrn Phạonlrn vừmxyfa nghe đyuauếyuaun giọprsung nótywdi củnikla Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng , lậqdtgp tứwlgec khôifsang nhịhsrpn đyuauưyuknwnvwc khótywdc lêifsan, vừmxyfa thúqzbft tha thúqzbft thíprsut vừmxyfa đyuauwlget quãlaaeng kểdceo lểdceo.

"Bảigzao bốcgfii đyuaumxyfng vộzmpyi, ba  tớojisi ngay đyuauâyzbsy! Nếyuauu nhưyukn sợwnvw thìffyv khôifsang cầzgxxn cúqzbfp đyuauiệmoiun thoạonlri. . . . . ."

Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng duy trìffyv trạonlrng tháhpyui tròebfy chuyệmoiun , quay vềigza phíprsua Tềigza Tấdermn :” Chuẩjvogn bịhsrp xe đyuauếyuaun nhàrird trọprsuqdngơdynwng Giang.”

"Nhưyuknng ôifsang chủnikl. . . . . ." Tiếyuaup xúqzbfc áhpyunh mắimspt đyuauáhpyung sợwnvw củnikla anh, lờmmjdi còebfyn chưyukna dứwlget, Tềigza Tấdermn liềigzan nuốcgfit nótywd trởmbxj lạonlri, ngaon ngoãlaaen làrirdm theo.

anvuwnvwi chúqzbft, tìffyvm báhpyuc sĩmxyf đyuaui cùnktxng.”

"Vâyzbsng"

Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng nghe đyuauưyuknwnvwc giọprsung Đanvurirdn Đanvurirdn vàrird Phạonlrn Phạonlrn trong cuộzmpyc gọprsui.

"Phạonlrn Phạonlrn, em đyuauang gọprsui cho ai?” Đanvurirdn Đanvurirdn hỏpuwki.

"Làrird Baba!"

yukn tháhpyui cau màrirdy củnikla Đanvurirdn Đanvurirdn giốcgfing Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng nhưyukn đyuauúqzbfc :” Sao lạonlri gọprsui cho ôifsang ấdermy? em quêifsan làrird baba đyuauang bịhsrp thưyuknơdynwng sao?”

"Nhưyuknng. . . . . ."

Nhưyuknng Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng tẩjvogy nãlaaeo quáhpyu thàrirdnh côifsang, cho nêifsan khi Phạonlrn Phạonlrn gặzmpyp phảigzai tìffyvnh huốcgfing nhưyukn thếyuau, phảigzan xạonlrtywd đyuauiềigzau kiệmoiun làrird nghĩmxyf ngay đyuauếyuaun lờmmjdi dặzmpyn củnikla anh, nếyuauu cótywd chuyệmoiun phiềigzan toáhpyui thìffyv gọprsui cho baba, baba sẽzgxx đyuauếyuaun ngay lậqdtgp tứwlgec.

"Vậqdtgy, vậqdtgy em gọprsui cho anh Cảigzanh Hi vậqdtgy!" Phạonlrn Phạonlrn nótywdi.

Nghe đyuauưyuknwnvwc lờmmjdi Phạonlrn Phạonlrn nótywdi, trong nháhpyuy mắimspt, sắimspc mặzmpyt Phótywd Thầzgxxn Thưyuknơdynwng cứwlgeng lạonlri.

Đanvurirdn Đanvurirdn suy tưyukn, chỉdceo chốcgfic láhpyut sau quảigza quyếyuaut lắimspc đyuauzgxxu mộzmpyt cáhpyui, "Khôifsang đyuauưyuknwnvwc."




Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.