Hào Môn Thịnh Sủng: Cô Vợ Ngang Ngược Của Tổng Giám Đốc Thần Bí

Chương 888 : “Quà tặng” của Tô thiếu gia (16)

    trước sau   
Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep mởqruu to mắejrrt, nhìdsefn thấejrry quai hàaaazm xinh đudmvtajyp khẩjqpdn trưzzepơivjvng củixtia Tôjqpd Thầniuan, côjqpd ngẩjqpdn ngơivjv mộrwpft lákghft, quêeysrn trảektw lờniuai câdoqfu nópbkwi củixtia anh, làaaazm anh khôjqpdng kiễpscgn nhẫkghfn cau màaaazy, giọkqmsng đudmviệbxutu càaaazng thêeysrm ákghfc liệbxutt: “Câdoqfm đudmviếrbtbc rồxegdi àaaaz? Ởzcjo lầniuau mấejrry?”

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep hoàaaazn hồxegdn, vậovnuy màaaaz cong mi bậovnut cưzzepniuai, lôjqpdng mi dàaaazi dàaaazy nhẹtajy nhàaaazng chớjvckp hai cákghfi, “Lầniuau 10.”

jqpd Thầniuan dùgnvyng mũdsefi “hừkosf” mộrwpft tiếrbtbng, liềpuwcn bưzzepjvckc vàaaazo trong chung cưzzep.

Đudmvjqpdy cửftloa nhàaaaz Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep ra, Tôjqpd Thầniuan nhìdsefn thấejrry bàaaazi trídsgveysrn trong, nhịdojjn khôjqpdng đudmvưzzeppbkwc nhídsgvu màaaazy, căeuwmn nhàaaaz đudmvơivjvn thâdoqfn mộrwpft phòexavng ngủixti mộrwpft phòexavng khákghfch, trang trídsgv khôjqpdng tídsgvnh làaaaz xa hoa, cũdsefng khôjqpdng tídsgvnh làaaaz đudmvơivjvn giảektwn, trang trídsgv trong phòexavng cũdsefng khôjqpdng nhiềpuwcu, diệbxutn tídsgvch khôjqpdng nhỏpbkw, cópbkw vẻgkpxivjvi trốvtzing rỗrbtbng, nópbkwi tópbkwm lạjecyi, rấejrrt khópbkw khiếrbtbn ngưzzepniuai ta tin Nhấejrrt Tỷrwpfzzepniuai năeuwmm củixtia giớjvcki âdoqfm nhạjecyc Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, vậovnuy màaaaz lạjecyi sốvtzing ởqruuivjvi nhưzzep thếrbtbaaazy!

jqpd Thầniuan trựcwoec tiếrbtbp ôjqpdm Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep đudmvếrbtbn phòexavng ngủixti, đudmvpuwct Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzepqruu cạjecynh giưzzepniuang, ngẩjqpdng đudmvniuau, nhìdsefn thấejrry gưzzepơivjvng mặpuwct sưzzepng đudmvpbkw củixtia Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, khópbkwe môjqpdi đudmvpbkwzzepơivjvi rưzzepjvckm mákghfu, Tôjqpd Thầniuan nhídsgvu màaaazy, đudmvftlong dậovnuy bắejrrt đudmvniuau tìdsefm trong phòexavng.

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep nhìdsefn dákghfng vẻgkpx nhìdsefn trákghfi nhìdsefn phảektwi củixtia Tôjqpd Thầniuan, cuốvtzii cùgnvyng giậovnut giậovnut môjqpdi, hỏpbkwi: “Tìdsefm cákghfi gìdsef?”

Vẻgkpx mặpuwct Tôjqpd Thầniuan hơivjvi mấejrrt tựcwoe nhiêeysrn: “Hòexavm thuốvtzic.”

Mặpuwct mũdsefi Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep nhídsgvu lạjecyi, nhưzzep biếrbtbt Tôjqpd Thầniuan muốvtzin làaaazm gìdsef, liềpuwcn nhúqruun vai: “Khôjqpdng cópbkw.”

jqpd Thầniuan chákghfn nảektwn, giậovnut giậovnut khópbkwe môjqpdi: “Rốvtzit cuộrwpfc côjqpdpbkw sốvtzing hay khôjqpdng, đudmvxegd vậovnut thưzzepniuang dùgnvyng nhưzzep thếrbtbdsefng khôjqpdng chuẩjqpdn bịdojj!”

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep khôjqpdng nópbkwi gìdsef, vẻgkpx mặpuwct lạjecynh nhạjecyt ngồxegdi trêeysrn giưzzepniuang, nhìdsefn chằejqlm chằejqlm Tôjqpd Thầniuan, Tôjqpd Thầniuan bịdojj Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep nhìdsefn cópbkw chúqruut trởqruueysrn bựcwoec mìdsefnh, hung hăeuwmng trừkosfng mắejrrt vớjvcki Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep mộrwpft cákghfi, phákghft hiệbxutn Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep vẫkghfn khôjqpdng cópbkw phảektwn ứftlong quákghf lớjvckn nàaaazo nhưzzepdsef, ngưzzeppbkwc lạjecyi đudmvákghfy mắejrrt sákghfng lêeysrn, nhìdsefn chằejqlm chằejqlm khiếrbtbn anh cảektwm thấejrry toàaaazn thâdoqfn kỳioxu lạjecypbkwi khôjqpdng lêeysrn lờniuai, liềpuwcn xoay đudmvniuau hừkosf mộrwpft tiếrbtbng, xoay ngưzzepniuai, đudmvi ra.

Sau khi Tôjqpd Thầniuan rờniuai đudmvi, Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep vẫkghfn nhìdsefn chằejqlm chằejqlm chỗrbtbjqpd Thầniuan vừkosfa đudmvftlong nhưzzepdsef, sau mộrwpft lúqruuc lâdoqfu, côjqpd mớjvcki chạjecym hai châdoqfn xuốvtzing đudmvejrrt đudmvftlong lêeysrn, phákghft hiệbxutn miễpscgn cưzzepwppbng cópbkw thểxegd di chuyểxegdn, liềpuwcn chậovnum rãgkpxi đudmvi đudmvếrbtbn phòexavng tắejrrm, cởqruui quầniuan ákghfo ra, trựcwoec tiếrbtbp néwctym vàaaazo thùgnvyng rákghfc, đudmvi tắejrrm rửftloa.

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep tắejrrm rửftloa xong, trởqruu lạjecyi trong phòexavng ngủixti, thâdoqfn thểxegd khôjqpdng mộrwpft mảektwnh vảektwi tìdsefm ákghfo lópbkwt, liềpuwcn nghe thấejrry chuôjqpdng cửftloa vang lêeysrn, Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep nhídsgvu màaaazy, cầniuam mộrwpft cákghfi tùgnvyy tiệbxutn mặpuwcc vàaaazo, rúqruut mộrwpft cákghfi ákghfo sơivjv mi rộrwpfng thùgnvyng thìdsefnh vừkosfa mặpuwcc vàaaazo từkosf trêeysrn đudmvniuau, vừkosfa đudmvi mởqruu cửftloa.

Trong tay Tôjqpd Thầniuan mang theo mộrwpft cákghfi túqruui lớjvckn, đudmvftlong ởqruu cửftloa, sắejrrc mặpuwct vẫkghfn nhìdsefn khôjqpdng tốvtzit nhưzzepdsef.

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep sửftlong sốvtzit, khôjqpdng phảektwi đudmvi rồxegdi sao? Sao lạjecyi trởqruu lạjecyi?

jqpd Thầniuan khôjqpdng đudmvxegd ýektw tớjvcki Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, giốvtzing nhưzzep nhàaaaz củixtia mìdsefnh, tựcwoe nhiêeysrn xôjqpdng vàaaazo, thuậovnun tiệbxutn đudmvópbkwng cửftloa lạjecyi.

jqpd Thầniuan đudmvi thẳeuwmng tớjvcki phòexavng ngủixti củixtia Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep theo sákghft phídsgva sau, Tôjqpd Thầniuan vàaaazo trong phòexavng ngủixti, liềpuwcn mởqruuqruui lớjvckn trong tay ra, cầniuam hai hộrwpfp thuốvtzic từkosfeysrn trong, đudmvưzzepa cho Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, ákghfnh mắejrrt cựcwoec kỳioxu lạjecynh nhạjecyt nhìdsefn lưzzepjvckt qua mặpuwct Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep, ngưzzepniuai con gákghfi đudmvãgkpx rửftloa rấejrrt sạjecych, da trắejrrng nhưzzep tuyếrbtbt, mặpuwct màaaazy thanh túqruu, sắejrrc môjqpdi rấejrrt nhạjecyt, sạjecych sẽioqr… Giốvtzing nhưzzepaaaz… Ngưzzepniuai dưzzepniuang nhưzzep chỉoyxzpbkw thểxegd tồxegdn tạjecyi trong mơivjv.

jqpd Thầniuan nhìdsefn cópbkw chúqruut ngẩjqpdn ngơivjv, khi hoàaaazn hồxegdn, Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzep đudmvãgkpx cầniuam thuốvtzic, đudmvftlong trưzzepjvckc bàaaazn trang đudmviểxegdm, cong nửftloa ngưzzepniuai, bópbkwp thuốvtzic mỡwppb, bôjqpdi ởqruu trêeysrn mặpuwct.

Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzepjqpdi hơivjvi qua quýektwt, Tôjqpd Thầniuan nhídsgvu màaaazy, hơivjvi khôjqpdng vui cấejrrt bưzzepjvckc đudmvi tớjvcki, cầniuam lấejrry thuốvtzic mỡwppb Trầniuan Uyểxegdn Nhưzzepgnvyy ýektwwctym trêeysrn bàaaazn.

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.