Chồng Yêu Là Quỷ

Chương 346 :

    trước sau   
“Em khôbnrang thừfqjua nhậjpbyn cũwwpgng khôbnrang sao, dùxaqs sao anh đyyjtãwxaa quen rồnfsri.” Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng khôbnrang biếjaqvt xấfdxgu hổbzevfbkii.

fbkii xong anh ta lầehcon nữvihra đyyjtưfdyla mắjpbyt vềalnh phínfsra Giao tiêkzsyn, hỏocwgi: “Vừfqjua rồnfsri anh ởwpbm cửsokia nghe chưfdyla đyyjtưfdylpiemc rõvaiv, em nófbkii Yêkzsyu Thầehcon đyyjtoạnsnyt thâuybvn thểqyde củiqjka Tôbnra Mộutnpc phảtebei khôbnrang?”

“Đyygiúntodng vậjpbyy, tôbnrai nófbkii, sao thếjaqv?” Tôbnrai thấfdxgy bộutnpnwwtng khôbnrang tin củiqjka Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng liềalnhn hỏocwgi anh ta.

“Sao em lạnsnyi cófbki thôbnrang tin nàxifmy?” Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng hínfsrp mắjpbyt lạnsnyi, hỏocwgi tôbnrai, trong giọhoaeng nófbkii tràxifmn đyyjtehcoy nghi ngờprfv.

bnrai liềalnhn đyyjtem chuyệfdyln chínfsrnh mắjpbyt nhìolaen thấfdxgy Yêkzsyu Thầehcon hófbkia thâuybvn thàxifmnh hìolaenh dánwwtng Tôbnra Mộutnpc tớyyjwi giếjaqvt tôbnrai nófbkii cho Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng, lúntodc ấfdxgy tôbnrai xảtebey ra chuyệfdyln thìolae Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng còxfnin dưfdylvaivng bệfdylnh ởwpbm bệfdylnh việfdyln, khôbnrang biếjaqvt chuyệfdyln nàxifmy cũwwpgng bìolaenh thưfdylprfvng.

Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng nghe tôbnrai nófbkii xong liềalnhn lắjpbyc đyyjtehcou mộutnpt cánwwti, nófbkii rấfdxgt chắjpbyc chắjpbyn: “Em bịphrs lừfqjua rồnfsri. Cho dùxaqskzsyu thầehcon cófbki bảteben lãwxaanh nhưfdyl trờprfvi cũwwpgng khôbnrang cófbki khảtebeehcong cưfdylyyjwp đyyjti thâuybvn thểqydebnra Mộutnpc, mưfdylprfvi cófbkinwwtm chínfsrn phầehcon thìolae đyyjtófbki chỉybckxifm hắjpbyn biếjaqvn thàxifmnh ảtebeo ảtebenh củiqjka Tôbnra Mộutnpc đyyjtqyde lừfqjua em. Dẫnitnu sao bảteben thâuybvn yêkzsyu đyyjtãwxaa giỏocwgi biếjaqvn hófbkia, huốwpbmng chi hắjpbyn còxfnin làxifm Thiêkzsyn yêkzsyu hồnfsr tộutnpc giỏocwgi biếjaqvn hófbkia nhấfdxgt, muốwpbmn lừfqjua em thậjpbyt dễvaiv nhưfdyl trởwpbmxifmn tay.”

“Sao anh chắjpbyc chắjpbyn làxifm hắjpbyn gạnsnyt tôbnrai?” Tôbnrai hỏocwgi Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng.

Sắjpbyc mặphrst Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng đyyjtutnpt nhiêkzsyn biếjaqvn đyyjtbzevi, thậjpbyt giốwpbmng nhưfdyl ýqyde thứnloyc đyyjtưfdylpiemc mìolaenh nófbkii sai, lêkzsyn tiếjaqvng phủiqjk nhâuybvn: “Anh nghĩlcaf, dẫnitnu sao Tôbnra Mộutnpc làxifm ngưfdylprfvi củiqjka Tôbnra gia, Tôbnra gia đyyjtãwxaafbki gia nghiệfdylp mấfdxgy trăehcom năehcom chẳnfsrng lẽnloy khôbnrang cófbki bảteben lãwxaanh gìolae, che giấfdxgu mộutnpt thi thểqyde chỉybckxifm chuyệfdyln nhỏocwg. Huốwpbmng chi khôbnrang phảtebei Tôbnra gia còxfnin cófbki mộutnpt vịphrs tổbzev tiêkzsyn Tôbnra gia trấfdxgn giữvihr sao, cófbki ôbnrang ta thìolaekzsyu Thầehcon sẽnloy khôbnrang dánwwtm tùxaqsy ýqyde đyyjtutnpng vàxifmo ngưfdylprfvi củiqjka Tôbnra gia. Em yêkzsyn tâuybvm đyyjti.”

“Đyygipiemi đyyjtãwxaa...” Tôbnrai ngắjpbyt lờprfvi Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng, cẩkzsyn thậjpbyn suy nghĩlcaf xem ýqyde trong lờprfvi Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng làxifmolae.

Theo nhưfdyl anh ta nófbkii, thi thểqydebnra Mộutnpc khôbnrang bịphrsfdylyyjwp hoàxifmn toàxifmn làxifm nểqyde mặphrst mũwwpgi tổbzev tiêkzsyn Tôbnra gia, hơqyden nữvihra Tôbnra Mộutnpc nhấfdxgt đyyjtphrsnh sẽnloy đyyjtem thi thểqyde củiqjka mìolaenh giấfdxgu thậjpbyt tốwpbmt, nhưfdylng tôbnrai nhớyyjwvaivxifmng lúntodc trưfdylyyjwc Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng cófbkifbkii thi thểqyde củiqjka Tôbnra Mộutnpc đyyjtưfdylpiemc anh ta giữvihrqydexifm?

xifmfdyl phụbzev Long Phùxaqs Khôbnran giao cho anh ta trôbnrang chừfqjung, theo lýqyde thìolae tung tínfsrch thi thểqyde củiqjka Tôbnra Mộutnpc khôbnrang ai rõvaivxifmng hơqyden Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng.

uybvy giờprfv anh ta lạnsnyi nófbkii thi thểqyde củiqjka mìolaenh Tôbnra Mộutnpc sẽnloy tựnpeg giấfdxgu, anh ta đyyjtang lừfqjua tôbnrat!

Sắjpbyc mặphrst tôbnrai trầehcom xuốwpbmng, ánwwtnh mắjpbyt lạnsnynh đyyjti mấfdxgy phầehcon.

Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng thấfdxgy ánwwtnh mắjpbyt tôbnrai khôbnrang làxifmnh lạnsnyi càxifmng chộutnpt dạnsnyqyden, thậjpbym chínfsr trêkzsyn tránwwtn rỉybck ra cảtebe mồnfsrbnrai lạnsnynh, cưfdylprfvi gưfdylpiemng nófbkii: “Dưfdylơqydeng Dưfdylơqydeng, sao đyyjtutnpt nhiêkzsyn em lạnsnyi nhìolaen anh nhưfdyl vậjpbyy? Cófbki chỗvdqgxifmo củiqjka anh khôbnrang bìolaenh thưfdylprfvng sao?”

“Khôbnrang cófbki, chínfsrnh làxifm đyyjtutnpt nhiêkzsyn nhậjpbyn ra anh đyyjtigxqp trai nêkzsyn muốwpbmn ngắjpbym anh nhiềalnhu mộutnpt chúntodt kẻntodo sau nàxifmy lạnsnyi khôbnrang còxfnin đyyjtưfdylpiemc thấfdxgy.” Mặphrst tôbnrai lạnsnynh tanh khôbnrang cưfdylprfvi, nófbkii.

“Em đyyjtfqjung vậjpbyy, đyyjtutnpt nhiêkzsyn khen anh nhấfdxgt đyyjtphrsnh khôbnrang phảtebei chuyệfdyln tốwpbmt. Thôbnrai, đyyjtqyde em nghỉybck ngơqydei, anh đyyjti xem Diệfdylu Diệfdylu đyyjtãwxaa chạnsnyy đyyjti đyyjtâuybvu, năehcom ba ngàxifmy nay khôbnrang thấfdxgy nófbki đyyjtâuybvu, còxfnin nghĩlcaf…” Đyygiưfdylprfvng Dũwwpgng khôbnrang dánwwtm nhìolaen thẳnfsrng vàxifmo tôbnrai, xoay đyyjtehcou qua mộutnpt bêkzsyn, vừfqjua lẩkzsym bẩkzsym nófbkii linh tinh vừfqjua xoay ngưfdylprfvi chạnsnyy đyyjti.

Chúc các bạn đọc truyện vui vẻ.